"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Φυλάκιο της ΕΑΟΚ στη Σκάλα

Ο Κόκκινος Φάκελος έχει στο παρελθόν αναφερθεί στην παρακρατική δράση της ακροδεξιά οργάνωσης του Εμφυλίου ΕΑΟΚ (Εθνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες Κυνηγών). Πρόκειται για την ομάδα που δημιούργησε ο πρώην ταγματασφαλίτης Πάνος Κατσαρέας και στην οποία δραστηριοποιούνταν ο αιμοδιψής δολοφόνος, γνωστός σε όλη την Πελοπόννησο Γιάννης Παυλάκος. Η ομάδα έδρασε από το 1946 έως το 1948 στοχεύοντας κατά κύριο λόγο πολίτες αριστερών και δημοκρατικών φρονημάτων καθώς και οικογένειες ανταρτών. Τα εγκλήματά τους υπήρξαν φρικώδη και έχουν περιγραφεί εκτενέστερα σε άλλο μας άρθρο.

Ο Κόκκινος Φάκελος επισκέφθηκε πρόσφατα το χωριό Σκάλα Λακωνίας, όπου η ΕΑΟΚ είχε στήσει παρατηρητήριο σε ένα από τα υψώματα του χωριού. Το παρατηρητήριο, γνωστό και ως "βίγλα" βρίσκεται κοντά στο ύψωμα Αη-Λιας. Είναι κατασκευασμένο από τσιμέντο και βρίσκεται κοντά σε ένα ακόμα εγκαταλειμμένο κτίσμα με χτιστό πολυβολείο που πιθανότατα χρησιμοποιούνταν για στρατώνας ή αρχηγείο από την ίδια ομάδα. Το φυλάκιο έχει πια ερημώσει και βρίσκεται εντός ορίων ιδιόκτητου οικόπεδου. Στην νότια μεριά του που δεσπόζει προς το χωριό βρίσκονται ακόμα χαραγμένα τα ονόματα γνωστών παρακρατικών της ΕΑΟΚ αλλά και της περιοχής. Οι παρακάτω φωτογραφίες που ελπίζουμε να είναι σε καλή ανάλυση δίνουν τα εν λόγω ονόματα








Οι τέσσερις αναφερόμενοι νεκροί στις 5/5/1944 είναι μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας που τότε εδράζονταν στη Σπάρτη και τα οποία σκοτώθηκαν σε τοπική σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ.



Το παρακείμενο κτίριο με το πολυβολείο

Μια πλήρης άποψη του φυλακίου 



Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

30 χρόνια από το θάνατο του κομμουνιστή ποιητή Λουί Αραγκόν


Πρωτοπόρος, τόσο στην αισθητική, όσο και στην πολιτική του επιλογή, ένας από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες του περασμένου αιώνα που έθεσε το ζήτημα της στράτευσης στην Τέχνη, ο μεγάλος Γάλλος κομμουνιστής λογοτέχνης, Λουί Αραγκόν, άφησε στις επόμενες γενιές μια βαριά πνευματική κληρονομιά και ένα έργο, πάντα επίκαιρο και ζωντανό. Στις 24 Δεκέμβρη συμπληρώνονται 30 χρόνια από το θάνατό του.
Ο Αραγκόν γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1897. Ξεκίνησε ιατρικές σπουδές, αλλά τις εγκατέλειψε και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Το 1917 γνωρίζεται με τον Μπρετόν και τον Σουπώ. Το 1919 εκδίδουν το περιοδικό «Litterature». Το 1920 προσχωρούν στο κίνημα του ντανταϊσμού, απ' όπου αποχωρούν το 1922. Ενα χρόνο αργότερα πρωτοστατούν στη δημιουργία του σουρεαλιστικού κινήματος. Οπως και άλλοι, σημαντικοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι της γενιάς του, γνώρισε από κοντά το μακελειό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρετώντας στο μέτωπο σαν νοσοκόμος, αφού από το 1915 είχε γραφτεί στην ιατρική σχολή του Παρισιού. Το 1917 αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Η λήξη του πολέμου θα σημάνει και τη λήξη των ψευδαισθήσεων για τους ευρωπαϊκούς λαούς, ενώ η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση θα δείξει την προοπτική. Η δυτική προοδευτική ευρωπαϊκή διανόηση, αηδιασμένη από τον πόλεμο θα εκφραστεί μέσα από ριζοσπαστικά καλλιτεχνικά κινήματα, των οποίων η διάρκεια θα είναι σύντομη μεν, καθοριστική ωστόσο ως προς τις επιρροές στη μελλοντική πνευματική παραγωγή. Το «Νταντά» θα είναι το πρώτο από τα κινήματα που θα συσπειρώσει τη διανόηση, μεταξύ αυτής και τον Αραγκόν. Το 1920 θα εκδώσει την ντανταϊστική ποιητική συλλογή «Πυροτεχνήματα» που θα είναι και το πνευματικό του «εισιτήριο» στη λογοτεχνία.
Σουρεαλιστικό κίνημα
Οδυσσέας Ελύτης - Λουί Αραγκόν
Ηδη, από το 1919, μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν και τον Φιλίπ Σουπό εκδίδουν το μοντερνιστικό περιοδικό «Λογοτεχνία». Η ίδια ομάδα, ακόμη πιο προωθημένη ιδεολογικά και αισθητικά από το «νταντά» - το οποίο είχε ήδη κλείσει τον κύκλο του - θα αποχωρήσει από αυτό το 1922 και μαζί με τον επίσης μεγάλο Γάλλο κομμουνιστή ποιητή, Πολ Ελιάρ, θα πρωτοστατήσει στη δημιουργία του σουρεαλιστικού κινήματος. Ο Αραγκόν αναδεικνύεται μεταξύ των κυριότερων εκφραστών του σουρεαλισμού με έργα όπως η ποιητική συλλογή «Αέναη κίνηση», το μυθιστόρημα «Ο χωρικός του Παρισιού», η συλλογή δοκιμίων «Πραγματεία ύφους» κ.ά.
Από τη γέννησή του το σουρεαλιστικό κίνημα απέρριψε και πολέμησε κάθε αστική έκφανση της αντιδραστικής αντίληψης «τέχνη για την τέχνη». Οι σουρεαλιστικές συγκεντρώσεις ήταν ουσιαστικά, πολιτικές. Αλλωστε, πολλοί από τους μετέπειτα σουρεαλιστές είχαν στο παρελθόν έρθει σε επαφή με τους εξόριστους μπολσεβίκους, με επιφανέστερο από αυτούς τον ίδιο τον Λένιν. Πολλοί ντανταϊστές επίσης εντάχθηκαν στο κομμουνιστικό κίνημα και επιφανείς Γερμανοί ντανταϊστές πήραν μέρος στην επανάσταση του '19. Ηταν επόμενο λοιπόν να συνδεθεί ο βασικός πυρήνας των σουρεαλιστών με το κομμουνιστικό κίνημα. Η ομαδική προσχώρηση της «ηγεσίας» του κινήματος, Αραγκόν, Μπρετόν, Ελιάρ, Περέ, στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα έγινε το 1927.
Το 1930, ο Αραγκόν ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ και συγκεκριμένα στο Χάρκοβο, για να συμμετάσχει, εκ μέρους των σουρεαλιστών, στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Επαναστατών Συγγραφέων. Το ταξίδι αυτό θα είναι καθοριστικό, τόσο για την εμβάθυνσή του στο διαλεκτικό υλισμό, όσο και για τις αισθητικές του αναζητήσεις που θα τον φέρουν σε επαφή με το σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Η επιστροφή του θα είναι καθοριστική και για το σουρεαλιστικό κίνημα, επιχειρώντας να το εμπλουτίσει με τον μαρξισμό γιατί εκεί έβλεπε την προοπτική αυτού του κινήματος. Σε ένα άρθρο του, μάλιστα, μετά την επιστροφή του από την ΕΣΣΔ γράφει, μεταξύ άλλων: «Η αναγνώριση του διαλεκτικού υλισμού σαν μοναδικής επαναστατικής φιλοσοφίας, η κατανόηση και η ανεπιφύλακτη αποδοχή αυτού του υλισμού από τους ιδεαλιστές διανοούμενους, όσο συνεπείς κι αν είναι, για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων θεμάτων της επανάστασης - να ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της εξέλιξης των σουρεαλιστών...». Το 1932 ήρθε σε ρήξη με τους σουρεαλιστές.
Ο στρατευμένος ποιητής
Ο ποιητής θα στρατευτεί και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή τη φορά σαν αντιστασιακός. Το 1942 άρχισε να εκδίδει και το παράνομο περιοδικό «Τα γαλλικά γράμματα», το οποίο διηύθυνε και μεταπολεμικά έως το 1972. Μέσα στην καρδιά του πολέμου θα γράψει πολλά αντιστασιακά έργα, αλλά και το εξάτομο μυθιστόρημα «Οι Κομμουνιστές» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τη «Σύγχρονη Εποχή»). Το 1957 τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν».
Ο Αραγκόν ενοχλούσε και φόβιζε στη ζωή και εξακολουθεί να ενοχλεί και να φοβίζει μετά το θάνατο, με το έργο του, όσους πραγματικά πρέπει να φοβούνται. Την ημέρα που ανακοινώθηκε ο θάνατός του, μια γαλλική νεοφασιστική οργάνωση έβγαλε την εξής ανακοίνωση: «Οι λέξεις μάς λείπουν σήμερα για να διαδηλώσουμε τη χαρά μας. Δεν είμαστε απ' εκείνους τους φιλελεύθερους, που θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για το θάνατο ενός αντιγάλλου. Μετά από τον θάνατο του Μέντες Φρανς και του Μπρέζνιεφ, προαναγγέλλεται πράγματι ένας ωραίος χειμώνας για τους εθνικόφρονες»! Το σίγουρο είναι και πως τα κόμματα της γαλλικής αστικής τάξης - και όχι μόνο της γαλλικής - έτρεφαν τα ίδια αισθήματα για τον ποιητή, έστω και αν το μέγεθος της προσφοράς του στη λογοτεχνία της πατρίδας του επέβαλλε το στοιχειώδη σεβασμό και την αναγνώριση.

Ο Αραγκόν για τον Ρίτσο
Ο Αραγκόν, όπως και πολλοί άλλοι ξένοι διανοούμενοι, συμπαραστάθηκε ενεργά στους Ελληνες πολιτικούς κρατούμενους στα μαύρα μετεμφυλιακά χρόνια. Μεταξύ των αγωνιστών υπέρ των οποίων πρωτοστάτησε για την απελευθέρωσή τους ο Αραγκόν, ήταν και ο Γιάννης Ρίτσος. «Ο Ρίτσος είναι ο άνθρωπος με τον οποίο συνδεόμουν μέσα από τα ποιήματά του χωρίς ακόμα να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, την εποχή που τον καταδίωκαν. Ο Ρίτσος είναι αναμφισβήτητα ένας μεγάλος Ελληνας».
Αλλωστε, θυμόμαστε όλοι το κείμενο του Αραγκόν για τον Ρίτσο που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Les Lettres Francaises», το 1971 «... Πάνε πάνω από είκοσι χρόνια, ωστόσο, που μου φέραν στίχους μεταφρασμένους απ' τα ελληνικά, ενός ποιητή που γι' αυτόν δεν ήξερα τίποτα, να διορθώσω τα γαλλικά τους. Αξαφνα ένιωσα ένα σφίξιμο στο λαρύγγι και το παράξενο είναι πως αργότερα, κάθε φορά που μου φέρναν στίχους, καλά είτε κακά μεταφρασμένους, αυτού του άγνωστου, ένιωθα πάντοτε όπως και την πρώτη φορά, ανίκανος να κυριαρχήσω τα μάτια μου, τα δάκρυά μου... Ολα γίνονται σάμπως ο ποιητής αυτός να γνώριζε το μυστικό της ψυχής μου, και να ήξερε, μόνος μ' ακούτε, μόνος αυτός, να με συγκλονίζει έτσι. Στην αρχή δεν το ήξερα πως ήταν ο πιο μεγάλος απ' τους ζώντες ποιητές της εποχής αυτής που είναι η δική μας. Ορκίζομαι πως δεν το ήξερα. Το έμαθα σταδιακά, από το ένα ποίημα στο άλλο, παρά λίγο να πω από το ένα μυστικό στο άλλο, γιατί κάθε φορά ένιωθα το συγκλονισμό μιας αποκάλυψης. Η αποκάλυψη ενός ανθρώπου και μιας χώρας, τα βάθη ενός ανθρώπου και τα βάθη μιας χώρας...».

«Κι' αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο ...»
Μια φωνή ανεβαίνει από τα σίδερα
και μιλάει για μελλούμενες μέρες.
Λένε πως στο κελί του
Δύο άντρες απόψε
Του ψιθυρίζανε: «Πες τους το ναι.
Τόσο έχεις βαρεθή τούτη τη ζωή;
Μπορείς να ζήσεις, μπορείς να ζήσεις,
μπορείς να ζήσεις σαν και μας!
Μια λέξη πες και γλύτωσες!
Γονατιστός, μπορείς να ζήσεις ...»
«Κι' αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο ...»
Η φωνή που ανεβαίνει από τα σίδερα
μιλάει για μελλούμενες μέρες.
...Η φωνή που ανεβαίνει από τα σίδερα
λέει: «Κι' όλας αύριο θα τον πορευτώ».
Ενας πεθαίνει, η Γαλλία μένει.
Η Γαλλία, ο έρωτάς μου, η άρνησή μου.
Ω φίλοι μου, σεις, αν πεθάνω,
τώρα θα ξέρετε το γιατί!
Φτάσανε να τον παραλάβουν.
Μιλάνε γερμανικά.
Ενας τους ορμηνεύει: «Παραδίνεσαι;»
Αυτός ατάραχος ξαναλέει:
«Κι' αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο
κάτω απ' τους γρόθους σας, κάτω απ' τα σίδερα
να τα χαρούνε οι μελλούμενες οι μέρες».
Βροχή, πιστέφτε, απάνω του τα βόλια
Κι αυτός να τραγουδάει «Sanglant est leve' ...»
Χρειάστηκε να του ρίξουν κι' άλλα κι' άλλα
για να του σβήσουν τη φωνή.
Ενα καινούργιο γαλλικό τραγούδι
στα χείλη του τότε τραγουδήθη:
ήταν ό,τι έλειπε απ' τη Μασσαλιώτισσα
για να φουντώσει σ' όλη την οικουμένη.

Ναζιστική προπαγάνδα στην Ελλάδα - Μια μικρή σύγκριση

Το παρακάτω φωτογραφικό αφιέρωμα παρουσιάζει φωτογραφικό υλικό από τις αφίσες της ναζιστικής προπαγάνδας στην Ελλάδα της Κατοχής. Κατά την περίοδο της Κατοχής, οι κυβερνήσεις Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη συνεργάστηκαν αγαστά με τους κατακτητές ενάντια στο μαχόμενο ελληνικό λαό. Μέρος της συνεργασίας αυτής υπήρξε και η προπαγάνδα μέσω εντύπων, αφισών και τρικ που εξυμνούσαν τον κατακτητή και στοχοποιούσαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τους συμμάχους. Η έντυπη προπαγάνδα περνούσε μέσα από τη Γενική Ασφάλεια Αθηνών του Μπουραντά αλλά και τη Γκεστάπο. Τυπώνονταν στο Υπουργείο Εσωτερικών και στόχο της είχε να μεταφέρει το βάρος της διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού μακριά από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Τα μοτίβα της είναι αντικομμουνιστικά και παρουσιάζουν σημαντική ομοιότητα με αυτά της αστικής προπαγάνδας του Εμφυλίου. Αυτή λοιπόν τη σχέση και σύνδεση θα επιχειρήσουμε να καταδείξουμε παρακάτω.

Αφίσα της Γερμανικής Κατοχής


Αφίσα του Εμφυλίου

Στις παραπάνω περιπτώσεις στόχος της προπαγάνδας γίνεται ο αντάρτης του ΕΛΑΣ ή του ΔΣΕ. Η ανώτατη μορφή ταξικής πάλης, η ένοπλη σύγκρουση, αποτέλεσε και αποτελεί το σοβαρότερο κίνδυνο των συμφερόντων της αστικής τάξης που εκπροσωπούνταν επάξια από το κυβερνητικό της επιτελείο τόσο στην Κατοχή όσο και τον Εμφύλιο. Στις αφίσες, ο αντάρτης παρουσιάζεται ως κτήνος που κρατά  ματωμένα μαχαίρια, φορά φυσίγγια και έχει γένια. Ουδεμία αλλαγή δεν έχει επέλθει στην αντίληψη του πως μοιάζει για την αστική τάξη και τα όργανά της ο λαϊκός μαχητής. Ο αντάρτης σε κάθε περίπτωση δεν έχει σχέση με την πατρίδα και δεν προέρχεται από το λαό της. Είναι ένα ανθρωπόμορφο κτήνος χωρίς ίχνος πατριωτισμού που θέλει να επιβάλει με τη βία την εξουσία του. Χαρακτηριστική είναι και η ενιαία φρασεολογία: Ληστοσυμμορίτης, Κομμουνιστοσυμμορίτης κτλ.


Αφίσα της Κατοχής
Αφίσα μετά το τέλος του Εμφυλίου


Το κλασικό αρχέτυπο του κομμουνιστικού τέρατος που έχουμε αναδείξει και σε παλαιότερο άρθρο μας. Στην ναζιστική αφίσα το τέρας δεν μπορεί παρά να μοιάζει με τον τερατόμορφο Εβραίο, ενώ στην μετεμφυλιακή αφίσα με χταπόδι. Η ουσία πάντως παραμένει ίδια. Ο κομμουνισμός προωθείται από μια παγκόσμιας κλίμακας συνωμοσία που περιλαμβάνει κάθε φορά ότι η ιστορική και πολιτική συνθήκη επιβάλλει, τους Άγγλους, την ΕΔΑ, την ΕΣΣΔ αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, το Κατίν ή ακόμα και την καταστροφή του κόσμου... 


Κατοχική αφίσα

Έκδοση της Ασφάλειας Αθηνών του Εμφυλίου


Τέλος, στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα έρχεται η "παρουσίαση της αλήθειας". Αναφερόμαστε φυσικά σε περιπτώσεις που κάποια υποτίθεται αντικειμενική πηγή ξεσκεπάζει ή αποκαλύπτει την αλήθεια για τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Και στις δύο περιπτώσεις η αναφορά γίνεται στην ΕΣΣΔ και το έντυπο προέρχεται από την Ασφάλεια Αθηνών (επί Κατοχής παράρτημα της Γκεστάπο). Σκοπός αυτού του είδους της προπαγάνδας είναι να αποπροσανατολίσει και να δημιουργήσει αμφιβολίες ως προς την ποιότητα ζωής, τα δικαιώματα των πολιτών και τις αξίες του σοσιαλισμού στις χώρες που αυτός εφαρμόστηκε. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες αφίσες, όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο μας άρθρο, υιοθέτησε και ο διεθνής αντικομμουνισμός στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου αλλά και σήμερα.


Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Η τελευταία εκτέλεση των Ναζί στην Ελλάδα

Στο παρακάτω φωτογραφικό αφιέρωμα παρουσιάζουμε τα θύματα της τελευταίας εκτέλεσης των ναζιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, μέσα από τα αρχεία της Εθνικής Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας. Η τελευταία αυτή εκτέλεση έλαβε χώρα στις 8 Σεπτεμβρίου του 1944 στο Δαφνί της Αθήνας και είχε θύματά της 57 κρατούμενους διαφόρων φυλακών της πόλης, ανάμεσα  στους οποίους, η γνωστή Λέλα Καραγιάννη της αντιστασιακής οργάνωσης Μπουμπουλίνα και διάφορα μέλη του ΕΑΜ και της Εθνικής Αλληλεγγύης. Η εκτέλεση διενεργήθηκε παρά την εντολή του γερμανικού στρατηγείου που αναιρούσε κάθε προγραμματισμένη εκτέλεση στην Ελλάδα λόγω αποχωρήσεως των στρατευμάτων και οφείλετε στην παράβαση της εν λόγω εντολής από κάποιο Γερμανό αξιωματικό της SD.




Το παρακάτω φωτογραφικό αφιέρωμα περιέχει γραφικές εικόνες που μπορεί να σοκάρουν 






Λέλα Καραγιάννη αντιστασιακή της οργάνωσης Μπουμπουλίνα. Η SD γνώριζε για τη δράση της αν και παρά τα φρικτά βασανιστήρια που της έκαναν δεν αποκάλυψε τίποτα.

Αναστάσιος Γεωργίου, μέλος του ΕΑΜ Αθήνας 

Μάρτζορυ Δημοπούλου, μέλος της οργάνωσης Μπουμπουλίνα

Απόστολος Λιάκος, στέλεχος του ΕΑΜ Αθήνας.

Αλέξανδρος Ιωαννίδης

Κώστας Καραγιώργης, μέλος της Εθνικής Αλληλεγγύης 

Εμμανουήλ Κατσουγεωργίου

Νικόλαος Κερερές , μέλος ΕΑΜ Αθήνας


Ιωάννης Θειακάκης 

Ιωάννης Μαρνιέρης

Άννα Μπαν 

Γεώργιος Μπίλλης

Ακριβή Νικολοπούλου, μέλος της Εθνικής Αληλεγγύης

Εμμανουήλ Παρλαμάς 

Σταύρος Τσιώκος

Αριστοτέλης Φαρμακίδης

Σίνα Φραγκέα 

Μανταλένα Χατζοπούλου 


Aπό τη ζωή των πολιτικών κρατουμένων του Εμφυλίου

Ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές Καλλιθέας φωτογραφίζονται ενώ διαβάζουν το Ριζοσπάστη. Η φωτογραφία έχει τραβηχθεί στο διάστημα 1945-1947. Οι πολιτικοί κρατούμενοι μελετούσαν ομαδικά την πολιτική επικαιρότητα, έβγαζαν δελτία ειδήσεων και εφημερίδες και φρόντιζαν για την πολιτική και πολιτιστική τους ζωή. 

Φυλακές Χατζηκώστα 1946. Οι πολιτικοί κρατούμενοι γιορτάζουν την 25η Μαρτίου.  To πανό που έχουν αναρτήσει στον προαύλιο χώρο των φυλακών εικονίζει αριστερά τον Κολοκοτρώνη και τον Σκουφά και δεξιά των Βελουχιώτη και τον Σαράφη. Στο κέντρο του εικονίζεται αντάρτης που δίνει το χέρι σε κλέφτη του 1821 και ο Ρήγας Φεραίος. 

Φυλακές Χατζηκώστα 1945. Εορτασμός της επετείου ίδρυσης του ΕΑΜ. Οι πολιτικοί κρατούμενοι παρακολουθούν εκδήλωση στον αίθριο χώρο των φυλακών. Οι πολιτικές οργανώσεις στις πολιτικές φυλακές υπήρξαν ισχυρές ειδικά την περίοδο 1945-1947.


Φωτογραφικά ντοκουμέντα του Εμφυλίου

Άγνωστες και δημοσιευμένες φωτογραφίες του Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949

Δύο χαμένα αδέλφια (ο ένας με τους αντάρτες) ξαναβρίσκονται σε χωριό της Ροδόπολης Κιλκίς


Τραυματίας στρατιώτης του ΕΣ σε ρίψη χειροβομβίδας (πιθανότατα προπαγανδιστική φωτογραφία) 

Φέρετρα στρατιωτών του ΕΣ πάνω σε φορτηγό παίρνουν την άγουσα για την τελευταία κατοικία 

Περίπολος σε στρατιωτικό όχημα

Κατόπτευση περιοχής από φυλάκιο του ΕΣ

Αιχμάλωτος μαχητής του ΔΣΕ

Κλιμάκιο στελεχών του ΔΣΕ στο Γράμμο. Ανάμεσά τους ο άλλοτε μόνιμος αξιωματικός του στρατού Βασίλης Βενετσανόπουλος 

Παιδιά σύνδεσμοι των ανταρτών υπό κράτηση σε χωριό, δέχονται επίσκεψη ιερέα 

Άνδρες των ΜΑΥ μεταφέρουν σακιά με βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ. Σε πολλές περιοχές η διανομή και αποθήκευσή τους είχε αφεθεί στη δική τους πρωτοβουλία

Τουρκόφωνοι άνδρες των ΜΑΥ στην περιοχή της Θράκης. 

Άνδρες των ΜΑΥ ετοιμάζονται για αποστολή 

Χωροφύλακας με μπρεντ αυτόματο σε αψιμαχία 


Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Εκτελεσθέντες αγωνιστές του Εμφυλίου και της Κατοχής στο Μεσολόγγι


Το παράρτημα Μεσολογγίου φίλων κι απογόνων
των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στα πλαίσια της εκδήλωσης της  Κυριακής 25-9-2011, αλλά και σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας κι απόδοσης της αρμόζουσας τιμής στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, δίνει στη δημοσιότητα μια πρώτη λίστα των πατριωτών που εκτελέστηκαν, κυρίως  στο πεδίο βολής της Αγριλιάς αλλά και στην Πύλη της ΕΞΟΔΟΥ. Είναι αυτοί που έπεσαν όρθιοι, γιατί πίστεψαν κι αγωνίστηκαν για μια καλύτερη ζωή, σε μια Ελλάδα αληθινά ελεύθερη,  ανεξάρτητη και δημοκρατική.
Η λίστα είναι ανοιχτή για συμπλήρωση ή τυχόν διορθώσεις και γι' αυτό καλούμε καθένα που γνωρίζει οτιδήποτε να το καταθέσει στο τηλέφωνο  6972929122   ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση ntinos68galanis@yahoo.gr
Κάθε πληροφορία, έντυπο ή φωτογραφία που αφορά τη μικρή σε διάρκεια ζωή των παρακάτω αναφερόμενων λαϊκών ηρώων θα είναι πολύτιμη.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ


  • Αλεξάς Παναγιώτης (Σταυραδελφός)  του Κωνσταντίνου, από το Αγρίνιο, ετών 24. Ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ, μέλος του Γραφείου της  Επιτροπής Πόλης Αγρινίου του  ΚΚΕ, από τους πρωτεργάτες της  λαϊκής αντίστασης στην τρομοκρατία και το όργιο των Χιτών και ταγματασφαλιτών στο Αγρίνιο. Προσπάθησε να «βγει» στο βουνό με το τμήμα Επαμεινώνδα. Εκτελέστηκε στις 31-1-1949.
  • Αλεξοπούλου Δέσπω του Δημητρίου από την Κόνισκα Τριχωνίδας ετών 22. Δραστήρια αντάρτισσα  του ΔΣΕ. Πιάστηκε αιχμάλωτη το 1949, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις  5-9-1949.
  • Αλεξόπουλος Παναγιώτης ή Κροκίδας του Αλεξίου, από το Αγρίνιο, ετών 34, εκτελέστηκε στις 7-9-1949.
  • Αυγουλής Κώστας του Πανταλέοντος, από το Αγρίνιο, ετών 34. Ήταν καπετάνιος τάγματος του 2/39 συντάγματος του ΕΛΑΣ. Είχε διατελέσει γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Αγρινίου του ΚΚΕ και γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής του ΕΑΜ.εκτελέστηκε  στις 1-4-1949
  • Γαλατάς Διονύσης, από το Παλαιοχώρι Ευρυτανίας, ετών 35, εκτελέστηκε στις 5-9-1949.
  • Δαβανέλος Χαράλαμπος του Αντωνίου, από την Αθήνα, ετών 19, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Δανιάς Παναγιώτης του Χρήστου, από την Ελατόβρυση Ναυπακτίας ετών 45, πιάστηκε αιχμάλωτος στο ΔΣΕ καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε  στις 23-9-1949.
  • Διαμαντής Σπυρίδων του Κωνσταντίνου από τον Αστακό, ετών 30. πιάστηκε στη Σπερχιάδα με άλλους μαχητές του ΔΣΕ καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Θεοδωρόπουλος Σωτήρης του Ιωάννη από το Αγρίνιο, ετών 24. Στέλεχος του ΚΚΕ, πήρε μέρος στην έξοδο από το Αγρίνιο της ομάδας Επαμεινώνδα. Εκτελέστηκε στις 31-1-1949.
  • Καραλάζος Δημήτρης του Νικολάου, από την πέρδικα Κοζάνης, ετών 23, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Κατσούλης Σεραφείμ. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 22-1-1949.
  • Κοτσάφτης Πέτρος του Κωνσταντίνου, από το Λαμπίρι Τριχωνίδας, ετών 35, εκτελέστηκε στις 31-1-1949 .
  • Κουρκούτας Αναστάσιος του Κωνσταντίνου, από τον Προυσό Ευρυτανίας, ετών 27, εκτελέστηκε στις 13-6-1948.
  • Μπετχαβάς Γιώργος του Νικολάου (Τζουμέρκας), από το Αγρίνιο, ετών 25.Δραστήριος αντάρτης του ΕΛΑΣ και στέλεχος της λαϊκής αυτοάμυνας του Αγρινίου. Εκτελέστηκε στις 1-2-1949 .
  • Παλιούρας Δημήτρης του Ευθύμιου από το Αγρίνιο, ετών 26, στέλεχος της Λαϊκής Αυτοάμυνας. Εκτελέστηκε στις 31-1-1949.
  • Πατίλης Γρηγόρης του Κωνσταντίνου από την Περίστα Ναυπακτίας, ετών 30, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Σπανός Θεοφάνης του Μιχάλη από την Ελατόβρυση Ναυπακτίας ετών 44, εκτελέστηκε στις 23-6-1948.
  • Τρίφτης Ιωάννης του Θεοφάνη, από την Κυδωνιά  Ναυπακτίας, ετών 48, εκτελέστηκε στις 23-6-1948.
  • Χαμπόγλου Μιχάλης του Χαράλαμπου, από το Μεσολόγγι, εκτελέστηκε στις 13-9-1948.
  • Κατσαραίος (Καλαματιανός) Αντώνιος από την Κατοχή ετών 47 εκτελέστηκε στις 19-12-1946.
  • Καραΐσκος Ανδρέας του Δημητρίου από τη Γουριώτισσα. Υποδιοικητής της Λαϊκής Πολιτοφυλακής Ξηρόμερου.
  • Ματαράγκας Σπύρος δικηγόρος από την Πρέβεζα. Αντάρτης του ΕΛΑΣ και περιφερειακό στέλεχος του ΕΑΜ στη Δυτική Ελλάδα. Επικεφαλής ομάδας  που προκειμένου να γλιτώσουν το όργιο τρομοκρατίας ξεκίνησαν από τον Πειραιά στις αρχές Σεπτέμβρη 1946 με προορισμό την ορεινή Ναυπακτία με σκοπό την ένταξη τους στις ομάδες καταδιωκόμενων. Πιάστηκε όλη η ομάδα κοντά στο χωριό Δερβέκιστα και καταδικάστηκε σε θάνατο από το στρατοδικείο Μεσολογγίου. Μόνο ένας στρατοδίκης διαφώνησε λέγοντας «δεν μπορεί να κατηγορούνται άοπλοι Έλληνες και να δικάζονται ως Βούλγαροι». Εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Μπουμπούλης Νώντας δάσκαλος, πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο, παλιός ΕΛΑΣίτης και στέλεχος του ΚΚΕ από την Κατούνα Ξηρομέρου. Συμμετείχε στην ομάδα Ματαράγκα. Εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Κατσιγιάννης Ντίνος του Σωτήρη, αγωνιστής του Αλβανικού Μετώπου από τους πρωτοπόρους αντάρτες του ΕΛΑΣ και μέλος του ΚΚΕ, από τον Παπαδάτο. Συμμετείχε στην ομάδα Ματαράγκα. Εκτελέστηκε στο Μεσολόγγι στις 4-12-1948.
  • Κατσαμπίρης Κώστας, καθηγητής από την Πάτρα. Ήταν εξόριστος στην Ακροναυπλία. Συμμετείχε στην ομάδα Ματαράγκα, εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Περαντώνης Βασίλης ανθυπολοχαγός, παλιός ΕΛΑΣίτης από την Αράχοβα Ναυπακτίας. Εκτελέστηκε και αυτός με την υπόλοιπη ομάδα Ματαράγκα στις 4-12-1948.
  • Αργυρόπουλος, τηλεγραφητής στο επάγγελμα από τη Ροδοδάφνη Αιγίου. Συμμετείχε στην ομάδα Ματαράγκα και εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Μπαλτάς Τάκης από τον Προυσό Ευρυτανίας.
  • Παπαντωνίου Παναγιώτης (Τρομάρας) από την Αράχοβα Ναυπακτίας.
  • Κελεγκουρίδης Αθανάσιος του Γερασίμου ετών  23 από την Πάτρα, εκτελέστηκε στις 1-5-1944.
  • Νησίδης Ιωάννης του Κων/νου ετών  34  από την Πάτρα εκτελέστηκε στις 1-5-1944.
  • Νησίδης Νικόλαος του Κων/νου ετών 37 από την Πάτρα εκτελέστηκε στις 1-5-1944
  • Καμένος Γεώργιος ετών 19, φοιτητής από το Αγρίνιο, απαγχονίστηκε κοντά στην Πύλη της ΕΞΟΔΟΥ, σε κολόνα της ΔΕΗ, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το στρατολογικό γραφείο.

Koμμουνιστές στο απόσπασμα


Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Φωτογραφικό υλικό Κώστα Βάρναλη

Ακολουθεί φωτογραφικό αφιέρωμα για τον ποιητή του λαού Κώστα Βάρναλη. Πρόκειται για υλικό που προέρχεται από έντυπη έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού το 1985. 


25-10-1935. Στο βαπόρι «Μαρία Λ» που τον μετέφερε, μαζί με άλλους εξόριστους, στον Αϊ-Στράτη Κάτω πρώτη σειρά από αριστερά Δεύτερος ο Δ Γληνό τρίτος ο Βασίλης Δημησιάνος, τέταρτος ο Κώστας Βάρναλης Δεξιά πάνω





1912 Κράσι Κρήτης Από αριστερά Κώστας Βάρναλη Χαρίλαος Στεφανίδης Νίκος Καζαντζάκης Γαλάτεια Καζαντζάκη

Φωτογραφικό πορτραίτο του ποιητή

Μόσχα. Με τον Δ. Γληνό (δεξιά) και τον Κανονίδη, διευθυντή του ελληνικού θεάτρου του Σοχούμ στο συνέδριο Σοβιετικών συγγραφέων


Προς το τελος της ζωης του στο μπαλκονι του σπιτιου του στο Παγκρατι

Κώστας Βάρναλης, Τάσος Βουρνάς.

Με τη θετή κόρη του Ελπίδα

Υποδοχή του ποιητή στο αεροδρόμιο της Μόσχας

Με ζευγάρι Ρώσων φίλων του

Μετά τη βράβευσή του με το βραβείο Λένιν στη Μόσχα

Με τον Ιλία Έρεμπουργκ σε κρουαζιέρα στο Σαρωνικό 

1918 (δεξια) σε μια ταβέρνα στα Πατησια

Λιγο μετά την απελευθέρωση ανάμεσα στο ζευγος Καραγιάννη και το Βασιλη Ρώτα

1917 στην αυλ.η του ελληνικού σχολείου στην Κερατέα

Η γυναικα του ποιητη Δωρα Μοατσου Βαρναλη

Στην τάξη του ελληνικού σχολείου στην Κερατέα

Νεαρός φοιτητής

Κώστας Βάρναλης - Γιάννης Ρίτσος - Μάριος Βάρβογλης

Νεαρός φοιτητής

Νεαρός φοιτητής

Νεοδιορισμένος δάσκαλος

Ο Βάρναλης μαθητής στη φιλιππούπολη 1900

Προς το τέλος της ζωής του στο παντοπωλείο της γειτονιάς του

Κατά τη βράβευσή του με το βραβείο Λένιν στη Μόσχα

Ταυτότητα σωματείου του ποιητή


Νεαρός καθηγητής

Με τη σύζυγό του Δώρα Μοάτσου